Życie po przeszczepie zawsze będzie wyglądać nieco inaczej niż przed przeszczepieniem narządu. Często konieczna zmiana nawyków żywieniowych, poruszania się i zarządzania własną opieką może zająć trochę czasu. Po transplantacji pojawia się rygor medyczno-terapeutyczny, dużo wątpliwości i obaw oraz szereg pytań, na które nie zawsze pacjent zna odpowiedź w momencie wypisu ze szpitala. Przed opuszczeniem oddziału warto zadać sobie zatem pytania: Czy wiem w jaki sposób i gdzie mogę nabyć leki stosowane po przeszczepie? Jakie koszty dalszego leczenia mnie czekają? Czy wiem, jak powinienem przyjmować zaordynowane przez lekarza leki? Jak powinienem postąpić w przypadku pominięcia dawek leku? Czy zapytałem, w jakich warunkach mam przechowywać leki? Nawet jeśli nie znasz odpowiedzi na wszystkie pytania, nie zniechęcaj się w poszukiwaniu odpowiedzi. Po przeszczepie pacjent otrzymuje działające organy, które dają mu szansę na nowe życie, dlatego tak ważne jest regularne stosowanie leków, aby przeszczep nie został odrzucony.
Systematyczne stosowanie leków po przeszczepie zwiększa szanse na przyjęcie przeszczepu
Krytycznie ważna w powodzeniu przeszczepu jest ogromna dyscyplina pacjenta w stosowaniu się do zaleceń lekarza i korzystanie z wiarygodnych, rzetelnych źródeł wiedzy. Każda osoba, która otrzymuje nowy organ zobligowana jest przez lekarza do codziennego i systematycznego przyjmowania leków immunosupresyjnych. Ciało pacjenta traktuje ratujący życie przeszczepiony organ jak intruza i aby zminimalizować ryzyko jego odrzucenia stosuje się immunosupresję. Leki immunosupresyjne mogą hamować działanie naturalnych mechanizmów obronnych. Zwykle pozwalają ciału pacjenta żyć we względnej harmonii z narządem dawcy. Problem polega na tym, że blokując obronę organizmu, pacjent staje się bardziej podatny na infekcje. To swego rodzaju kompromis.
Zazwyczaj stosuje się kilka leków w określonych schematach terapeutycznych. Stosowane ścieżki terapeutyczne zależą od wielu czynników takich jak: rodzaj przeszczepianego narządu, stopień ryzyka immunologicznego, stopień nasilenia zaburzeń metabolicznych, występowanie chorób współistniejących, czy czynność przeszczepu. Dawki leków po przeszczepie zapobiegających odrzuceniu przeszczepu są zmniejszane po upływie pierwszych kilku miesięcy od operacji. Stosowanie immunosupresji jest konieczne od momentu przeszczepienia narządu, aż do czasu ustania jego funkcji.
Najczęściej popełniane błędy przez pacjentów po przeszczepie
Największym i najpoważniejszym błędem osób po transplantacji jest zaprzestanie przyjmowania leków immunosupresyjnych. Drugie ważne naruszenie, niemniej rzadziej występujące, to nieregularne przyjmowanie leków po przeszczepie, a także zaniedbania stanu zdrowia. Rzetelne i wiarygodne informacje często giną w gąszczu niesprawdzonych treści i źródeł. Chorzy czerpią błędne informacje, zaprzestając dalszego leczenia. Dlatego tak ważne jest edukowanie pacjentów i dostarczanie im, wciąż jeszcze brakujących, materiałów i publikacji na temat życia po przeszczepie.
W całym procesie leczenia i rekonwalescencji ważne jest, aby pacjent uświadomił sobie, że powrót do zdrowia po przeszczepie jest procesem, który wymaga czasu, wiąże się z przystosowaniem do "nowego" życia z przeszczepionym narządem i nauczenia się życia w nowych realiach. Pocieszające jest to, że zwykle po najbardziej trudnym okresie ok. 3-4 miesięcy od transplantacji niemal wszyscy pacjenci powracają do normalnej aktywności życiowej, jeśli przestrzegają zaleceń lekarskich.
wizyta u specjalisty